Sunne, maandag 30 augustus 2021

Ook op zaterdag was het triest weer, motregen, wind en koud.
Toch zijn we naar een openluchtmuseum in de buurt gereden, maar dat bleek gesloten. We hebben het idee dat het zomerseizoen in Zweden tot circa 14 augustus loopt, we hebben namelijk al meer voor een gesloten deur gestaan.
De kerk in Rättvik, waar we die avond een concert zouden bijwonen, was wel open ter bezichtiging. We konden nu in alle rust de kerk bekijken.
In het hotel hebben we gebruik kunnen maken van de sauna en whirlpool, in verband met corona hadden we dit moeten reserveren en zo hadden we dus het rijk voor ons alleen.
In de middag klaarde het weer wat op. Dus togen we naar een natuurreservaat waar een waterval te bewonderen viel.
Het was nog een flinke klus om bij de waterval te komen, via een smal en steil pad kwamen we op een vlonder terecht waar we de waterval konden zien en fotograferen. Ook hier werd door de aanwezige Zweedse expeditiegangers beslist niet aan de anderhalve meter maatregel gedaan. Ze stonden als de bekende haringen in een ton op het vlonder elkaar te verdringen, het heeft dus even geduurd tot wij ook snel een foto konden nemen.
Het concert in de kerk begon om 18.00 uur.
De zeer eigentijds geklede dominee, wit colbert en hippe witte sneakers, begon met een mededeling voor het concert.
Toen we dachten dat hij de musici ging aankondigen, nam hij echter een bijbel ter hand en ging daar een stevige episode uit voorlezen. Toen dat klaar was greep iedereen, behalve wij, het psalmenboek dat in de nabijheid lag en werd er een, ongetwijfeld prachtig, lied ingezet. Toen daarna ook nog het Onze vader was uitgesproken werd het concert aangekondigd.
Het was een mooi concert, het had de titel mee gekregen :"Komedie en Tragedie".
Er werden vrolijke, grappige stukken uitgevoerd, maar ook zware stukken van o.a.Brahms.
Het was opvallend dat de blaasinstrumenten een grote rol speelden.
Kortom, het was het wachten waard geweest. We hebben genoten van een mooie avond in een zeer bijzondere sfeer.

Zondag was het weer een "verplaatsdag". Het volgende hotel lag in Sunne, een plaats zuidelijk van Rättvik.
We hebben er een groot deel van de dag over gedaan om daar te geraken. Pluspunt was dat de zomer terug is in Zweden, het werd ruim 20 graden. Aangekomen in Sunne hebben we in de zon genoten van een pittig biertje en "wat fris".

Rättvik, zaterdag 28 augustus 2021

De eerste dag in Rättvik begon niet erg zomers, en dat bleek de hele dag zo te blijven.
Dus gingen we bezigheden binnenshuis zoeken.
Als eerste werd Nusnäs aangedaan, hier is de fabriek waar de Dalarna paardjes worden vervaardigd.
Hét symbool voor Dalarna en tegenwoordig ook voor Zweden is het Dalarnapaardje.
De enige echte wereldberoemde houten paardjes worden gemaakt in Nusnäs, in de buurt van Mora, bij de familie Olsson. Het dalarnapaardje wordt al meer dan 350 jaar gemaakt en over de gehele wereld verkocht.
In vroeger tijden werden gedurende de lange winteravonden als huisnijverheid verschillende kinderspeeltjes uit hout gesneden. Zo zijn de Dalarna paardjes ontstaan, in allerlei maten en kleuren.

Het symbool is populair geworden, omdat men tijdens de wereldtentoonstelling van 1939 in New York een blikvanger wilde hebben voor de ingang van het Zweedse paviljoen. Dit werd een heel groot, houten paard van 2 meter 80 hoog. Hier kwamen zoveel enthousiaste reacties op, dat men op grote schaal kleine replica’s van dit paard is gaan maken. Er zijn daarna tot op de dag van vandaag vele varianten van deze paardjes gemaakt.

Het paardje wordt ook nu nog grotendeels handmatig uit hout gesneden en geheel met de hand beschilderd. Daardoor is geen één paardje hetzelfde.
We hebben de fabricage gedeeltelijk kunnen volgen.

In Mora hebben we het Zorn Museum bezocht, hier was werk te zien van de schilder Anders Zorn.
We hadden nog nooit van hem gehoord, maar vinden zijn werk prachtig.
Bij de foto`s hier onder zijn twee van zijn werken te zien.

Hier is over hem te lezen :

Zorn was de zoon van een brouwer van Duitse herkomst. Hij studeerde aan de Koninklijke kunsthogeschool te Stockholm. Na zijn studie maakte hij vele reizen door Europa, begin jaren 1880 verbleef hij langdurig te Parijs, meermaals ging hij ook naar Engeland en Spanje. Zorn was in eigen land een veelgevraagd portrettist en maakte onder andere portretten van koning Oscar II van Zweden, van koningin Sophia en van hun kinderen. Na 1893 maakte hij ook veel portretten in opdracht van vermogende en vooraanstaande Amerikanen, waaronder de presidenten Grover Cleveland en William Howard Taft.

Naast zijn portretkunst is Zorn vooral ook bekend om zijn weergaven van het vrouwelijk naakt en om zijn levendige afbeeldingen van het water. Ook schilderde hij voorstellingen uit het dagelijks leven en landschappen, zowel in olie als in waterverf. Zorn werkte overwegend in een realistische stijl, met name in zijn portretten, maar hij maakte ook veel werken waarin sterke invloeden vanuit het impressionisme herkenbaar zijn. Hij gebruikte meestal echter een beperkt palet met gebroken wit, okergeel, vermiljoenrood en ivoorzwart, ook wel het "Zorn-palet" genoemd, op basis waarvan hij al zijn kleuren mengde.

Behalve schilder was Zorn ook en gerenommeerd beeldhouwer. Hij overleed in 1920, op 60-jarige leeftijd. Veel van zijn werk is te zien in het Nationalmuseum te Stockholm, maar bijvoorbeeld ook in het Metropolitan Museum of Art in New York, het Museum of Fine Arts in Boston en het Musée d'Orsay in Parijs. In Mora zijn twee musea aan hem gewijd, waarvan er een is gehuisvest in zijn voormalig landhuis "Zorngården", dat geheel door hemzelf en zijn vrouw Emma werd herbouwd. Hier is ook Zorns omvangrijke etsenverzameling van Rembrandt van Rijn te zien.

Rättvik, zaterdag 28 augustus 2021

De laatste dag dat we in Hjo verbleven zijn we naar Skara geweest.
De stad is meer dan 100 jaar oud, dat is onder andere te zien aan de kathedraal met haar crypte en gebrandschilderde ramen.
In het Västergötland Museum was een uitgebreide tentoonstelling over de historie van Skaraborg.
Eén van de kostbaarste bezittingen van het museum zijn 18 bronzen schilden die 3000 jaar geleden werden geofferd in het water van Vänerviken.
Het nabij gelegen openlucht museum was een bezoek waard, we kregen een goed beeld over hoe het leven in vroeger tijden op het platteland is geweest.
In Varnhem was een prachtige cisterciënzer abdij te zien uit 1150. Het klooster werd in 1533 verlaten en raakte in verval, maar de kerk is nu gerestaureerd.

En zo werd het donderdag 26 augustus en moesten we verkassen naar onze volgende verblijfplaats : Rättvik.
Over de 345 kilometer naar deze plaats hebben we bijna de hele dag gedaan.
Er waren veel snelheidsbeperkinge door de talloze rotondes die we op ons pad vonden, bovendien hebben we bijna de hele dag naar zwiepende ruitenwissers zitten kijken. Dat houdt ook aardig de vaart er uit.
En natuurlijk zijn we ondanks de regen diverse malen uitgestapt om bezienswaardigheden te bezoeken.
Zo kwamen we in Örebro, midden in de stad is het Örebro Slott gelegen, het dateerd uit de 13de eeuw.
In de 17de eeuw werd het kasteel omgebouwd in renaissancestijl. Er was een tentoonstelling over de kleding van de koninginnen van Zweden door de jaren heen.
Aangekomen in Falun regende het nog steeds, toch zijn we uitgestapt om Falu Gruva te bekijken.

Dit is er te lezen over deze bijzondere plek :

Falu Gruva is een kopermijn en museum in Falun. Eén van de bezienswaardigheden die zeer de moeite waard is om te bezoeken.

Het Mijngebied van de grote Koperberg is één van de veertien monumenten op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO in Zweden en is opgenomen op deze lijst in 2001.

De Zweedse naam voor het monument is Kopparbergslagen. Het bevindt zich bij Falun, rondom de berg Kopparberget. Het is een unieke getuige van de industriegeschiedenis van Zweden. De kopermijn was in werking sinds het einde van de 8e eeuw. In de 17e eeuw werd dit gebied het belangrijkste industriegebied van Zweden en was zeer belangrijk voor de nationale economie. Vanaf de 18e eeuw ging het echter bergafwaarts. Uiteindelijk is de mijn op 8 december 1992 gesloten.

Typisch voor dit monument is het grote gat in de grond, de "Great Pit". Dit gat is ontstaan in 1687 door een enorme instorting. Hierna is het gat steeds groter geworden door de mijnactiviteiten. Nu is het 95 meter diep en 350 meter breed. Er is een uitzichtpunt waarvan je de "Great Pit" goed kunt bekijken. De maximale diepte van de mijn is 600 meter en de diepste mijnschacht is op 440 meter.

Rond het gapende gat van de mijn staan oude, originele mijngebouwen. In Falun vindt men vele historische gebouwen en in de omgeving zijn er veel overblijfsels van de periode van industriële bloei. Je kunt de ondergrondse mijn bezoeken met een rondleiding van 1 uur, het museum bezoeken en een rondwandeling maken rond de "Great Pit".
In de zomerperiode, van 15 juni t/m 15 augustus, rijdt er een klein mijntreintje rond en kun je een bezoek brengen aan de fabriek waar de Falu rood verf wordt gemaakt.

Hjo, woensdag 25 augustus 2021

Gisteren kregen we de mededeling dat we in plaats van een bezoek aan de wellness een diner aangeboden kregen in het hotel. We zijn daar natuurlijk mee akkoord gegaan.
Als eerste stond een bezoek aan de stad Karlsborg op het programma.
Het is een vestingstad die gelegen is aan het Vätternmeer.
We hebben de vesting bezocht, we hadden er een wandeling kunnen maken over de 5 kilometer lange vestingmuren, maar daar hebben we van af gezien. Wel hebben we over het kazerne terrein gelopen en het legermuseum bezocht.
Onderweg naar het Tiveden National Park kwamen we langs een bisonfarm, ook daar hebben we een korte stop ingelast en de nodige foto`s genomen.
In het National Park konden we maar met moeite een parkeerplek vinden, ten lange leste hebben we de auto neergezet tussen een paar campers met Duits kenteken die schots en scheef langs de weg stonden. We hebben een korte trail gelopen in de prachtige natuur met veel bos, meertjes, en grote rotsformaties.
Terug gekomen bij de auto zat er geen briefje onder de ruitenwisser en hadden we ook geen wielklem.
`s Avonds zijn we langs de in de buurt aanwezige villa`s gelopen en kwamen in het stadspark terecht waar de "Biergarten" was te vinden. Hier hebben we nog een poosje in een mager zonnetje kunnen zitten en genieten van een lokaal biertje.

Hjo, dinsdag 24 augustus 2021

Zaterdag waren we rond 3 uur in Bremen, precies op tijd om in te checken in het hotel.
Toen we `s avonds door een andere deur het hotel verlieten bleek dat we hier enkele jaren geleden ook al eens hadden gelogeerd. dat was na een reis door Scandinavië.
In de buurt was een Vietnamees restaurantje waar we een heerlijke maaltijd hebben genuttigd. Bij het afrekenen bleek dat er met een creditcard niet kon worden afgerekend, met een normaal bankpas zou dat wel lukken, dus een andere kaart tevoorschijn getoverd en op de pinautomaat gelegd.
Edoch, nu bleek de automaat een defect te vertonen.
Er restte dus niets dan een wandeling te gaan maken naar een pinautomaat en Ingrid als gijzelaar achter te laten. Natuurlijk na duizenden excuses in ontvangst te hebben genomen.
Het laatste stukje naar Kiel heeft langer geduurd dan we hadden ingeschat. Er waren veel wegomleggingen en daardoor files. De Elbetunnel in Hamburg was natuurlijk de grootste nekkenbreker.
We waren ruimschoots op tijd in Kiel om nog even de stad in te gaan en wat te drinken.
Rond 4 uur wilde ik alvast gaan inchecken en toen bleek dat we direct aan boord konden gaan.
Dat was wel zo plezierig, zo konden we rustig onze hut opzoeken en ons voorbereiden op de oversteek.
Het schip vertrok iets eerder dan de geplande tijd (17.45 uur)
een uurtje later konden we gebruik maken van een zeer uitgebreid buffetdiner, hier was echt voor elk wat wils.
Vooral het assortiment vis was ruim vertegenwoordigd, we hebben er van genoten, maar eigenlijk was het teveel van het goede.
Toen we maandag rond 09.30 uur de wal opreden in Göteborg bleek de zon volop te schijnen en was het 16 graden.
Later zou de temperatuur oplopen naar 21 graden.
Onderweg naar Hjo, onze eerste pleisterplaats, zijn we gestopt in Jönköping. We wilden hier wat gaan drinken en de stad bekijken, het parkeren bleek echter dusdanig problematisch te zijn dat we na een half uur de snelweg weer hebben opgezocht.
En zo kwamen we om 3 uur aan bij het hotel in Hjo.
We hadden een voucher waarmee we gebruik konden maken van de wellness, omdat het sauna en zwembad bezoek door corona danig in de war is geschopt hadden we ons hier op verheugd. Maar omdat er , weer en nog, door corona tijdslots waren toegepast bleek het wellness bezoek niet mogelijk, er was voor ons geen tijdslot meer beschikbaar.
We worden op een later tijdstip ingelicht hoe deze zaak opgelost gaat worden.
Onze kamer bevindt zich in een oude villa, gelegen naast het hoofdgebouw.
Aan gekomen in de villa bleek onze kamer slechts te bereiken via een smalle wenteltrap. We hebben niet eens een poging ondernomen om boven te geraken. Bij de receptie heb ik gevraagd om een andere kamer, op de begane grond of bereikbaar met een lift. In het hoofdgebouw was een kamer die wel aan onze wensen zou voldoen.
Terug gekomen in de villa bleek Ingrid in gesprek te zijn met een Zweeds echtpaar dat ook een kamer in de villa had, zij zouden echter op de begane grond gaan logeren. Omdat ze de kamer te donker vonden wilden zij wel met ons ruilen. De deal was snel gemaakt en zo zitten we nu in een Pippi Langkous kamer op de begane grond.

We gaan naar Zweden ! 

Toen we in juni 2019 op doorreis waren naar de Noordkaap kwamen we in het stadje Hjo in Zweden terecht.
Het leek ons een plaats om nog eens te bezoeken als we wat meer tijd hadden.
En die tijd hebben we nu.
We hebben een reis geboekt die 3 steden in Zuid  Zweden gaat aandoen. De eerste plaats waar we 3 dagen gaan blijven is Hjo.
We vertrekken zaterdag en rijden dan naar Bremen.
De volgende dag  hebben we alle tijd om in Kiel te geraken. Daar vertrekt in de vooravond het goede schip Stena Germanica. De volgende ochtend hopen we in Gotenborg  af te meren en kan het Zweedse  avontuur beginnen.

Zoals te doen gebruikelijk hebben we het internet afgespeurd naar zaken die we ter plaatse willen ondernemen.

Zo hebben we een concert geboekt in de kerk van Rättvik en worden we in de buurt van Sunne verwacht om te gaan deelnemen aan een elanden safari.

we gaan in Zweden niet heel veel rijden, de grootste afstand die we moeten overbruggen om van hotel naar hotel te gaan is 345 kilometer.

Het lijkt dus een ontspannende reis te gaan worden.

Berlijn, vrijdag 6 augustus 2021

De afgelopen dagen hebben we veel van​ ​de hoogtepunten van Berlijn  bezocht.

Berlijn , maandag 2 augustus 2021

Vorig jaar hadden we een hotel geboekt in de buurt van Berlijn. Het plan was om daar een week te gaan verblijven. 
De stad Berlijn stond al een poos op ons verlanglijstje.
En weer werden onze plannen door de corona uitbraak verstoord.
Maar nu we beiden zijn gevaccineerd kunnen we zonder veel problemen naar Duitsland reizen.
Wel moesten er nog "einreisemeldungen" naar het Robert Koch Institut worden verstuurd. Dit is de Duitse equivalent van het RIVM.
En dus reisden we zondag af naar Hannover, we vinden  700 kilometer op een dag rijden teveel van het goede als het niet echt nodig is.
We waren aan het einde van de middag in Hannover waar we de altstadt bekeken hebben.
En dus vertrokken we vanmorgen na een heel goed ontbijt naar Berlijn.
We  zijn , achteraf gezien, blij dat we de reis in twee dagen hebben gedaan .
Gisteren waren we later in Hannover dan verwacht, en vandaag konden we ook niet echt door rijden.
We waren wel vroeg genoeg om de twee meest bekende bezienswaardigheden van Berlijn te gaan bekijken.
Dus gingen we eerst naar de muur en daarna naar Checkpoint  Charlie.
We hebben een groot stuk gelopen langs de muur en de plek waar de muur heeft gestaan. Via  foto's en informatie borden konden we een goede indruk krijgen over hoe het leven is geweest tijdens het bestaan van de muur .
Na het bekijken van Checkpoint Charlie zijn we naar de Gendarmenmarkt gewandeld,  daar konden we twee grote kerken en het concertgebouw bekijken.

Het hotel ligt aan de Kurfürstendamm.
Het is een modern hotel, de kamer is ruim , licht en schoon.
We hebben natuurlijk een vol programma.
We hebben voor elke dag een route gepland die we wandelend en zo nodig rijdend gaan afleggen.
Ook in de avonden  is er  het e.e.a. gepland.
Hoe  dit is ingevuld gaan we u in een volgend bulletin laten weten.

Kokkari, maandag 26 juli 2021

In het reisgidsje van Samos dat we bij ons hebben was te lezen dat in Pagondas twee kerken te zien zouden  zijn met prachtige  iconostasen  en een bisschopsstoel. Via een mooie route door het binnenland kwamen we in het dorp aan.

Kokkari, zaterdag 24 juli 2021

Woensdag hadden we een afspraak met Anthony, hij heeft een duikwinkel in Pythagorio en een oude houten boot die niet heel veel comfort biedt. De duikuitrustingstukken waren dik in orde, redelijk nieuwe spullen van een goed merk. Groot pluspunt was dat we allemaal een polscomputer kregen uitgereikt.
Anthony zorgde er voor dat alle sets alleen maar omgehangen dienden te worden, alles was aangesloten en voor iedereen was de juiste hoeveelheid lood klaargelegd.

We hadden twee duiken besproken voor mij, en voor Ingrid een snorkeltrip. Er zouden nog drie snorkelaars meegaan, die hadden echter op het laatste moment de zaak afgeblazen. Ingrid heeft dus ook niet gesnorkeld, maar op de boot gepast toen wij onder water waren.
Er gingen nog drie dames mee, twee Nederlandse en een Amerikaanse. De trip naar de eerste duikplaats duurde ongeveer een half uur. We kwamen terecht in een stuk zee van  1600 meter breed, het smalste stuk zee tussen Griekenland en Turkije.
Er waren dus overal aan de Griekse kant​ militaire uitkijkposten te zien.

We kregen een korte briefing en er werden buddyparen aangewezen.
Ik ging met een van de Nederlandse dames te water die zeven jaar geleden voor het laatst had gedoken.
De duiken duurden respectievelijk 58 en 45 minuten, de grootste diepte die we bereikten was 15,7 meter.
Er was, in vergelijken met duiken die ik heb gemaakt in Azië en Bonaire, niet heel veel te zien. Wel veel klein vissen, maar erg kleurrijk was het niet. Wat belangrijker is; het was een relaxte dag.

Op donderdag zijn we naar Ormos gereden,​ ​een slaperig vissersdorp aan de zuidkust. Op een van de terrassen zagen we een drooglijn met een wel heel vreemde toepassing, er hingen tentakels van een inktvis te drogen​ ​.Verder naar Psili Amos, daar is een van de mooiste zandstranden van het eiland. Het strand was inderdaad prachtig, hagelwit zand en en het strand liep heel geleidelijk af in zee. Groot nadeel was dat er een nogal sterke wind stond, we zagen regelmatig attributen van andere strandbezoekers voorbij komen, zoals luchtbedden, kledingstukken etc. Het zwemmen in zee was ook niet heel aantrekkelijk omdat er veel deining was.
We hebben er toch een paar uur kunnen doorbrengen, we zijn geen watjes hè.

We kwamen er achter dat we de huurauto 24 uur voordat we uit het hotel vertrekken moeten inleveren, dat leek ons geen aantrekkelijk idee, dus belde ik de verhuurder om te vragen of we de auto niet een dag langer konden houden. Dat bleek nogal moeilijk, na een tweede telefoongesprek werd er voorgesteld om in Samos stad een nieuw contract te tekenen en te betalen voor de extra dag. Omdat ik dat nogal omslachtig vond ben ik gaan informeren bij de hotelreceptie of ik voor die dag een auto kon huren voor dezelfde prijs.​ ​Dat was natuurlijk geen probleem.
Drie minuten later belde de eerste verhuurder, ik kon toch de auto houden en betalen bij de hotelreceptie als ik dat zou willen.
We hebben zijn aanbod vriendelijk afgewezen.

En vrijdag was het dan eindelijk zover, we konden de plaatsen bezoeken die op dinsdag gesloten waren.
Als eerste togen we naar het Archeologisch Museum in Pythagorio.
Een modern en ruim gebouw waarin een veelheid aan beelden, amphora`s, munten, gebruiksvoorwerpen en wat dies meer zij tezien waren. Het was er rustig en koel en dus hebben we er geruime tijd doorgebracht. Heel anders was het buitenmuseum waar de restanten van nederzettingen te zien waren. Het was niet minder interessant maar door de hitte hebben we er niet te lang bij stil gestaan.
Natuurlijk wilden we ook nog naar het kasteel dat op een heuvel staat. Het kasteel is alleen te voet te bereiken en dus moesten er enige overmaatse traptreden bedwongen worden, dat heeft enige moeite gekost, temeer daar het intussen nog warmer was geworden. Maar we werden beloond met een schitterend uitzicht over de zee.
Het kasteel bleek niet te bezichtigen.
Op de terugreis naar het hotel kwamen we langs een 5 sterren resort, daar zijn we naar binnen gegaan en hebben erbij de beachbar van Glikorisa een ligbed en parasol  kunnen bemachtigen. Op de parasol was een drukknop bevesti​g​d, na het indrukken van genoemde knop verscheen er een kelner ten tonele aan wie wij onze wensen kenbaar konden maken.​ ​Ook zat er een kluisje op de parasol teneinde daar onze kostbaarheden te kunnen opbergen.
Dit was een van de mooiste strandvoorzieningen op het eiland.​ ​Ook de zee was weer heerlijk, en de gemiddelde snorkelaar kwam hie goed aan zijn trekken.
Tijdens het diner in het hotel werden er als dessert gefrituurde balle​t​​j​es geserveerd die deden denken aan ondé ondé, ze werden overgoten met een chocoladesaus of een mengsel van sesamzaad en honing. Toen we ze zaten te verorberen kwam de ober naast ons staan en vroeg of we Hollanders waren, dat konden we niet ontkennen.
Het enige wat hij toen zei, wijzend op de balletjes : "Oliebol "
Het bleek dat dez​​e​ ​​oliebollen speciaal op naamdagen van heiligen worden bereid.

Kokkari, woensdag 21 juli, 2021

Alles lijkt weer ​"​back to normal​"​ te zijn na de bosbranden. Echter toen we op zondagmorgen onderweg waren naar Karlovassi  zagen we langs de kant van de weg op diverse plaatsen nog brandweerwagens staan met het bijbehorende personeel in een afwachtende houding..
Toen we aan het strand van een plaatselijk hotel in Karlovassi lagen kwamen er 9 brandweerauto's met zwaailicht voorbij.
Niet bepaald een geruststellend gezicht.
Op dat strand hebben we een paar uur van de rust genoten die we wel verdiend hadden na een paar stressvolle dagen.
In het centrum  van Karlovassi vonden we een taverne waarvan het terras bezet was met louter dorpelingen.
We hebben er gegrilde sardines gegeten.
De eigenaar stelde voor om daar tzatziki bij te eten. Even later kwam hij vertellen dat het toch beter was om er een ander gerecht bij te eten. Hoe het gerecht heette weet ik niet meer, het was een puree van witte bonen met olijfolie en knoflook zeer prominent aanwezig. Het was heerlijk,  de sardines trouwens ook, de sfeer, een zondagmiddag op een dorpspleintje onder een parasol maakte dit tot een mooie belevenis.
In het hotel zagen we dat de ruimte rond het zwembad werd omgetoverd tot feest locatie
Toen wij ons avondeten hadden genuttigd hadden er naar schatting 100 personen plaatsgenomen aan de tafels bij het zwembad. 

Het wachten was alleen nog op het bruidspaar.
We mochten plaatsnemen aan een tafel, gelegen achter de tafel van het bruidspaar en hebben zo een groot deel van de ceremonie van zeer dichtbij kunnen meemaken. Natuurlijk was dit ook weer een aparte belevenis.

Maandag hebben we doorgebracht aan het strand van Mourtia, ook weer zo'n plek waar voornamelijk  Grieken komen.

We werden omringd door luid kwetterende dames en heren.

Tijdens het snorkelen langs een rotswand waren grote scholen kleine visjes te zien.

Het zijn er zo veel dat als je door de school wilt  zwemmen het net is of er een gordijn open gaat.

Plotseling doken er twee vogels het water in, Natuurlijk  met de bedoeling een of meerdere visjes te verschalken. 

Ik heb dit nog nooit eerder meegemaakt,  en schrok dus een weinig,  temeer daar het nog geen meter van mijn plaats vond.

Op dinsdag wilden we opgravingen gaan bekijken in Pythagorion, toen we daar aankwamen waren de toegangshekken afgesloten. Na enig zoeken vonden we bij toeval een meisje van TUI,  zij wist te vertellen dat de zaak zonder opgaaf van redenen permanent gesloten was. Ze wist wel een andere locatie te melden die wel geopend was, daar aangekomen konden we lezen dat de zaak op dinsdag gesloten was. En wat voor dag was het ? 

Juist.

We hadden al via de mail een afspraak gemaakt om op woensdag te gaan snorkelen/duiken met een club uit Pythagorion,  nu we er toch waren zijn we langs gegaan om details te bespreken. 

We waren op zoek naar de tunnel van Epilauris, die bleek ook op dinsdag gesloten te zijn.

We dachten een klooster te ontwaren, daar aangekomen bleek het een Hellenistische villa te zijn. Onder de villa bleek in de rotsen een onderaardse kapel gemaakt te zijn.

Er waren beelden en iconen te zien.

Kokkari, zaterdag 17 juli 2021

Vanmorgen werden we weer wakker in Pythagorion.
Na het ontbijt zijn we naar het zuidwesten van het eiland gereden, we kwamen uiteindelijk terecht in Votsalakia.
Daar zijn we na het nuttigen van een frappé  (Een glas opgeklopte sterke nescafé met ijsklontjes) op een bedje onder een parasol gaan liggen. We hebben wat gesnorkeld en daarbij geen heel bijzondere vissen gezien.
Het onderwater leven verschilt niet veel van de andere stranden waar we tot vandaag geweest zijn. Wel opmerkelijk is dat de zeebodem erg schoon is.
We hebben regelmatig op onze mobiel gekeken of er geen bericht van Tui was over een eventuele terugkeer naar Kokkari. Maar niets van dat al.
Na de lunch besloten we terug te rijden naar het hotel en daar maar eens contact proberen te leggen.
Ik heb het nummer gebeld dat ik van één van de dames van TUI had gekregen. Daarop kreeg ik een Griekse dame te horen die me waarschijnlijk uitlegde dat dit nummer niet te bereiken was.
Daarop op de TUI app een berichtje achter gelaten. Binnen 5 minuten werd er gebeld. Men was verbaasd dat we nog niet in Kokkari waren.
Iedereen van de gasten (behalve wij dus) had een bericht ontvangen met de melding dat men terug kon naar Kokkari.
Er was rond 13.00 uur een bus geregeld, waarschijnlijk is het misgegaan omdat wij onze auto bij ons hebben en geen gebruik hebben gemaakt van de transfer.
Uiteindelijk is alles nog goed gekomen, we waren op tijd terug in Kokkari om van een welverdiend diner te kunnen genieten. 

Pythagorion, vrijdag 16 juli 2021

Pythagorion ,donderdag 15 juli 2021

Kokkari, donderdag 15 juli 2021

Gisteren zou om 10.00 uur de huurauto worden afgeleverd bij het hotel. Even na 10 uur was er nog niemand gearriveerd.
De receptioniste van het hotel vroeg waar ik op wachtte en toen ik liet weten dat het wachten op een huurauto was begon zij direct mensen in te schakelen en telefoontjes te plegen om de reden van de vertraging te achterhalen.
Het is opvallend dat er nu in Griekenland een opvallend goede service wordt geleverd, ook in restaurants doet men er alles aan om het de klant zo aangenaam mogelijk te maken. Ook dit zal alles te maken hebben met de coronacrisis en de verliezen die Griekenland heeft moeten incasseren in de toeristensector.
Binnen een paar minuten werd de auto dan toch afgeleverd, we rijden nu in een heuse Fiat Panda.
Er moest nog een extra bedrag voldaan worden voor het afleveren en ophalen bij het hotel, ik wilde dit per creditcard betalen, maar dat bleek niet mogelijk, "only cash" is de leuze bij veel zaken. Omdat ik geen geld bij me had werd er besloten dat ik bij het kantoor van de firma in Samos stad langs zou komen om daar per creditcard te betalen.
En dus gingen we op pad, we wilden naar Karlovassi. Omdat we stomweg de verkeerde richting op waren gereden kwamen we in Samos stad terecht. Dit wilden we niet nog een keer laten gebeuren dus toen we bij het verhuurbedrijf onze schuld gingen voldoen vroegen we direct om een navigatieapparaat .De man wilde er best een verhuren maar zij dat het zinloos was, waarschijnlijk hadden we geen dekking en er is goed te rijden op het eiland. Er is één weg die het hele eiland rond gaat. Er staan veel richtingborden en verkeerd rijden is bijna onmogelijk als je voor vertrek even op de kaart kijkt of je links of rechtsaf moet slaan als je het hotel verlaat.
Het was een heel stukje lopen naar de touristinfo, we kregen er wel alle informatie die we nodig hadden, zo weten we nu waar de beste snorkel en duikspots zijn, we weten dat er geen concerten zijn in de tijd dat we hier zijn en we wisten het museum te vinden waar we heen wilden.
En zo kwamen we in het Archeologisch Museum terecht, we hebben ons vergaapt aan de soms metershoge beelden of wat daar van over was gebleven. De belangrijkste beeldengroep is de Genelaos groep. De groep werd terug gevonden langs de Heilige Weg in het Heraion, de groep bestond uit zes afzonderlijke beelden die priesters en priesteressen of hun familie voorstelden.
En toen was het tijd voor de eerste keer Griekse koffie, ik drink die zoals de Grieken die drinken, opgekookt met gemalen koffie.
Daarna de koffie laten afkoelen terwijl de koffiedrap naar de bodem van het kopje zakt.
In Kokkari zijn we nog even gestopt en hebben daar het stadje bekeken, we kwamen langs een boulevard met talloze restaurants.
Vanuit de restaurants is het een paar meter lopen om in de heldere zee te belanden, we gaan dat beslist een keer uitproberen.

Kokkari, woensdag 14 juli 2021

We zijn op Samos, Griekenland.
In eerste instantie hadden we een hotel geboekt op Rhodos teneinde daar twee weken luierend door te brengen.
De dag nadat we hadden geboekt werd de reis gecanceld, natuurlijk i.v.m. het rondrazende coronavirus.
Na overleg met Karin Klijn van Tui, die ons geweldig helpt met het voorbereiden en plannen van onze reizen, werd besloten een hotel te boeken  op  Samos dat nog wel  "groen" was. Aldus geschiedde.
Maar toen was het nog de vraag of de boel niet alsnog op slot zou gaan.
Tot het laatste moment werden we daarover in spanning gehouden.
We moesten online een "Passenger Location Form" invullen en dat doorsturen naar een overheidsinstelling in Griekenland.
In de nacht voor ons vertrek zouden we dan via een mailbericht vernemen of we welkom waren in Griekenland.
Gisterenmorgen werd dus met grote spanning de mailbox geopend , en wat lazen we daar ? Onder andere dit : "We are looking foreward to welcoming you in Greece. Stay safe, stay healthy and enjoy Greece.
Wat een opluchting !
Maar mocht u er nu van uitgaan dat we aan een zorgeloze reis konden beginnen, dan heeft u het helemaal mis.
Aangekomen op Schiphol mochten we de thuis uitgeprinte boarding ticket vernietigen en een nieuwe uitprinten bij één van de zuilen die daar stonden opgesteld. Nadat we de eerste vraag middels een aanrakingsscherm hadden bevestigd bleef hetzelfde scherm zichtbaar en gebeurde er verder niets. Na een groundsteward erbij gehaald te hebben bleek het apparaat defect en verhuisden we, inclusief steward, naar een volgende zuil. Daar werd ons, op een manier of we zojuist de fröbelschool met goed gevolg hadden afgerond, uitgelegd hoe het wel moest, en zagen we de boarding tickets in een bakje verschijnen.
Na een poosje in een lange wachtrij te hebben doorgebracht kwamen we aan bij een tafeltje waarachter een streng uitziende TUI medewerker had plaatsgenomen. Daar werden we aan een waar kruisverhoor onderworpen. Het mailtje waar we vanmorgen zo blij van waren geworden hadden we uitgeprint en wilden we tonen bij aankomst in Samos. Dat bleek niet de bedoeling, uitsluitend het gedownloade bestand had waarde, en toen was gecheckt of dit bestand op de telefoon stond kregen we een stempel op de boarding pass :" doc. OK"
De vlucht verliep rustig en we waren redelijk op tijd op Samos.
Omdat we vooraan in het vliegtuig zaten waren we ook één van de eersten die in de aankomsthal arriveerden, gelukkig maar, want hier was het ook een ware heksenketel. Van iedereen werd het ontvangen mailtje of bestand gecontroleerd en (wat later bleek) van elk gezin werd een persoon naar een aparte ruimte gedirigeerd om aldaar een coronasneltest te ondergaan.
Van ons gezelschap was Ingrid de uitverkorene ! Binnen een paar minuten kwam ze opgelucht naar buiten, natuurlijk was ze negatief bevonden.
Vervolgens was het nog een hele rit naar het hotel waar we nu verblijven. Het was rond 8 uur toen we gelukkig nog konden aanschuiven voor een voortreffelijk buffet diner.

Hieronder een filmpje van een optreden van het Michel Pellgrino combo.

Frankrijk

Bollène, 10 juni 2021

B & B  Mas de Costebelle, Bollènne

Sainte Maxime , 20 juni 2021

We zijn nu ruim een week in Sainte Maxime.
We hebben, vanzelfsprekend, prachtig weer. We hadden verwacht dat het water in zee en zwembad veel kouder zou zijn dan in september. Maar het is van een zeer aangename temperatuur.
Dus zijn we veel te vinden geweest aan het strand en in of bij het zwembad.
In de avonden proberen we in de omliggende steden en dorpen een concert of iets dergelijks te vinden.
En daar zijn we aardig in geslaagd. Zo zijn we zaterdag naar een uitvoering van een musical in Ramatuelle geweest.
Zondag was er een orgelconcert in de kerk van Sainte maxime. Er werden klassieke stukken gespeeld waaronder "les quatre saissons" van Vivaldi.
In Saint Tropez hebben we wederom een klassiek concert bijgewoond, ditmaal was er een trio bestaand uit piano, fluit en een sopraan.
Gisteren zijn we naar Toulon getogen.
Daar zou in de "Jardin de Alexandre Premier " een pianoconcert gegeven worden, uitgevoerd door studenten van het conservatorium.
We waren vroegtijdig in de prachtige tuin aanwezig en konden op een comfortabele bank, in de schaduw, wachten tot het concert een aanvang zou nemen.
Helaas, er kwam niemand opdagen en toen we andere toeschouwers in spe zagen weglopen hebben we dat ook maar gedaan.
Enkele honderden meters verderop was het "Museum des beaux Arts". Daar hebben we schilderijen van Franse meesters kunnen bewonderen.
In Ramatuelle was op het dorpsplein een optreden van een trio dat lekkere ouderwetse rock & roll liet horen.
We hebben zittend op een terras van een glas wijnen de muziek kunnen genieten.
En natuurlijk zijn we naar Collobrières getogen. In dit stadje draait alles om de (eetbare) kastanje, op zijn Frans "morron" geheten.
Er is kastanjeijs te koop, als ook koekjes, crêmes en bier waarin kastanje is verwerkt.

In "restaurant des Maures" gebruiken we elk jaar de lunch.Als voorgerecht nemen we steevast de overheerlijke "anchoïade légumes", een soort ansjovis tapenade die wordt geserveerd met rauwe groentesoorten.
als hoofdgerecht aten we, zoals bijna elk jaar, daube de Boeuf, een overheerlijk rundstoofpotje.
Het dessert bestond ui een mix van kastanjepuree, kwark en meringue.
En met een heerlijk glas koele wijn was het weer genieten.

Dit is het eerste bericht op onze nieuwe website.
We hebben, mede door de corona crisis, alle tijd gehad om deze site op te zetten.
Konden we vorig jaar nog met de nodige voorzorgsmaatregelen op reis gaan in het buitenland, de afgelopen maanden is dat er niet van gekomen.
Maar natuurlijk zijn we er wel op uitgetrokken in eigen land.
Als dagtrips hebben we steden bezocht die op redelijke rijafstand van ons huis zijn.
Zo waren we in Schoonhoven, Gorinchem, Alkmaar, Dordrecht en meer, meest middeleeuwse steden, als voornoemden.
De laatste paar maanden verblijven we af en toe een midweek in een "huisje" op een park.
Hoewel de term huisje tegenwoordig niet langer gangbaar is.
We logeren dan in een "comfort cottage"

We rollen thuis een paar keer in de week de yogamatjes uit, zo proberen we " in shape " te blijven .
Maar het is toch niet hetzelfde als een yoga klas bij Merlijn.
We missen die lessen dan ook heel erg, en natuurlijk ook de sociale nazit met onze leeftijd genoten; de harde kern.

We hebben onze ervaringen op de Westerdam in februari 2020 uitgebreid opgetekend en het geheel verluchtigd met enkele foto`s. 

Dat verhaal is te lezen door op de button hieronder te klikken.